Vier jongens tegelijk bij ‘Momentje Eigenwens’. Voor het eerst. Meestal zijn ook meisjes bij. Sterker nog… meestal zijn er meer meisjes dan jongens. Eens per maand kunnen kinderen bij mij in de praktijk een creatieve activiteit komen doen, welke altijd in het teken van een thema staat en te maken heeft met zichzelf, hun ontwikkeling en/of de wereld om hen heen.

Dit keer gingen we Schatgraven.
We begonnen met het maken van de schatkisten. De jongens mochten het dunne tissuepapier scheuren en het met lijm op hun ‘schatkist-to-be’ plakken. Al het roze, de glitters en de diamantenplakkers had ik al een beetje aan de kant gelegd. Het blauw, groen en stoer lagen in het midden van de tafel. Voorzichtig vroeg ik aan de 6, 7 en 8-jarige jongens of ze ook roze, glitters of diamanten nodig hadden, vier paar ogen keken me verontwaardigd, verbaasd en licht geïrriteerd aan. Ze gaven geen verbaal antwoord, maar toen ik naar de acht rollende ogen keek wist ik dat ik het kon opruimen. Ondertussen vlogen groen en blauw door de praktijk en de lijm vloeide rijkelijk.

De schatkistjes die ondertussen voorzien waren van hun naam en mooie, stoere dierenplakkers, lagen te drogen toen ik het spel ging uitleggen. Al snel hadden de vier kanjers de mooiste kwaliteiten voor zich liggen.
We spraken over kleuren inademen, waarop ik unaniem het antwoord “Blauw!” hoorde.
We bedachten wensen voor onszelf. “Ik wens dat mijn konijn nooit doodgaat! Ik weet wel dat dat niet kan, hoor, want hij gaat al bijna dood, maar ik wens dat wel!”
In gedachten hoorden we vogeltjes tjilpen en we verzonnen wat we zouden doen als we onherkenbaar verkleed zouden zijn. “Rommel maken en dan weglopen!” Vier lachende monden, een bron van herkenning.

Vier jongens, vier keer stoer, vier keer blauw, vier keer rommel… maar toch zo verschillend.
De unanimiteit vervaagde bij de vraag ‘Noem iets wat je graag zou willen voelen’.
“Een dolfijn! Hou zou die voelen?”
“Ohhh, een tijger!! Mag een dolfijn?? Want dan zou ik graag een tijger willen voelen!”
“Ik wil voelen hoe het is om in de lucht te vliegen, net als een vogel of een vliegtuig.” Twee stralende ogen keken mij aan en ik wist dat hij zich voorstelde hoe het zou voelen.
Het laatste jongetje zei: “Blijdschap! Ik wil blijdschap voelen… Dat is een heel fijn gevoel!”

Toen de jongens alle vier de vijf beste schatten voor zich hadden liggen stopten we met spelen. De schatkist werd gevuld met een veer naar keuze, een lieveheersbeestje, een edelsteen en een geluksmunt. De schatten die ze hadden gevonden tijdens het spelen van het spel konden ook in de schatkist gestopt worden. Trots gingen ze hun vijf kwaliteiten op papiertjes schrijven.
“Mag ik de roze pen even?”

Deze blog is geschreven door onze gastblogger Chantal. Ze houdt van roze, van tulpen en van foto’s maken. Ze is moeder en kindercoach, vanuit haar praktijk  “Eigenwens”. Ze vindt het heerlijk dat ze heeft geleerd zichzelf te zijn. Chantal is met haar praktijk te vinden op instagram en op Facebook. Neem snel een kijkje!

Ook gastblogger worden? Al gastbloggend kun jij anderen inspireren met jouw verhaal, spelsuggestie en/of foto. Schrijf je graag? Vang je graag momenten met potlood of stift? Of kijk je de hele dag zoekend rond naar fotomomentjes? Dan zijn wij op zoek naar jou! Kijk hier voor meer info.