Net voor de coronatijd had ik een nieuwe coachee. In eerste instantie bedacht ik oké, nu mag ik dus online gaan coachen. Mijn hoofd vond hier van alles van. Deze aan de kant gezet. En toen..

Ik ga schatgravers gewoon spelen. In plaats dat de ander de kaartjes pakt, maak ik 4 stapeltjes en dan laat ik haar zeggen van welk stapeltje ze een kaart wilt.

We gaan het gewoon doen.

Van tevoren sprak ik natuurlijk wel af, wat stapeltje 1, 2, 3 en 4 is.

Diegene gaf aan welke ik moest pakken. Daarna gingen we ze bespreken.

En het mooie was…….. Zelfs nu op deze manier klopte het. Dat vind ik altijd zo gaaf aan schatgravers. Het werkt altijd zo mooi en inzichtelijk. Ik had alleen niet verwacht dat het zo online ook zou werken. Dus dat was voor mij een mooie aanvulling.

De volgende keer ging ik op Schateilandexpeditie.

Kan dit was een vraag was een vraag in onze community? Ja dus. Het grappige was, dat ik daar niet over nagedacht had. Ik bedacht wat zou ik kunnen doen en dit leek mij een mooie tool.

Ik had van te oren de schateiland poster opgestuurd. Wat heel mooi was, was en dat ik al verwacht had, dat ze toch liever een schateliand zelf zou tekenen.

Ik heb in feite op dezelfde manier gewerkt als ik normaal live doe. Zij tekende en ik

stelde de vragen. Af en toe vroeg ik dan of ze het beeld wilde draaien, zodat ik kon zien wat ze deed. Ik vroeg wel of ze wilde benoemen waar ze mee bezig was, want normaal zie ik dit als coach meteen, alleen nu dus niet. Ik kon gewoon doorvragen op de antwoorden.

Het was zo leuk om op deze manier bezig te zijn.

Het meest waardevoller vond ik dat de ander bepaalde dingen bijvoorbeeld extra groot of klein tekende. Bijvoorbeeld bij wat wil je achterlaten? Dan tekende ze een groot schip. Bij de vraag waar verlang je na? Een oase tekenen met hangmat, onbewust. Ze verlangde enorm naar rust. Dat was heel mooi en waardevol. Voor mijn gevoel werkte ik op deze manier nog meer met het onbewuste en met intuïtie, zowel van de ander als mijzelf.

Dus mijn antwoord op de titelvraag is een volmondig JA. Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaring. Ik hoop in ieder geval dat je er net zoveel plezier aan ervaart als ik.

Ik hoor het graag. Voor nu wens ik je veel plezier!!

Lisette Sillessen.  Coach & Trainer voor kinderen en opvoeders HSP

Ik ben Lisette Sillessen. Moeder van 2 hoogsensitieve kinderen, een zoon (10) en een dochter (7). Mede door mijn kinderen ben ik erachter gekomen dat ik zelf hoogsensitief ben. Sinds 1997 ben ik werkzaam in het onderwijs. Tevens heb ik mijn eigen coachpraktijk. Ik heb mij in de loop der jaren steeds verder en verder gespecialiseerd in de sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen en volwassenen. Ik hou ervan om een ander in zijn kracht te zetten, op een andere manier te kijken naar de ander. Te luisteren zonder oordeel en met een open blik. Weet je niet goed meer wie je bent, wat je kwaliteiten zijn of loopt jouw kind hiermee vast. Ik begeleid je graag. Ik vind het fijn om met je mee te lopen en door het stellen van de juiste vragen, zet ik je in beweging. Je doet het zelf. Ik mag met je meelopen. Op mijn pad ontmoet ik veel hoogsensitieve mensen, sommige weten het al. Sommige zijn het net aan het ontdekken. Ik vind het zo mooi om met je te werken. Mijn merkbelofte is de Kracht van Samen. We doen het samen, naast elkaar. Hoe mooi is het als je nu dit pad samen mag bewandelen.

Bij mij in de praktijk komen kinderen die niet lekker in hun vel zitten (bijvoorbeeld door hun hoogsensitiviteit of weinig zelfvertrouwen), waar voor ouders begeleiding zoeken.

Een kind is onderdeel van het systeem. Hierdoor komt het voor dat ik een of beide ouders coach. Vaak zie je dat het hele gezin er krachtig door wordt. Enkel en alleen doordat er meer bewustwording is en rust. En iedereen mag zijn zoals hij is. Je bent goed zoals je bent. Als je met mij gewerkt hebt, weet je wat jouw kwaliteiten zijn. Dat je trots mag zijn op wie je bent.

Samen gaan we aan de slag en zorgen we ervoor. Lisil de kracht van samen.