‘Kan dat al?’ vroeg de moeder van de vier(!)jarige S over een potje Schatgravers bij mij (Matty) in de praktijk. Zeker wel! Met een klein beetje creativiteit kun je met bijna iedereen wel schatgraven..!
Huppelend kwam ze de praktijk binnen, keek me vrijmoedig aan, tekende zichzelf en schreef er meteen ook maar even haar naam bij. Huppekee, de eerste verrassing voor mama was binnen!
Met masking tape tekende ik op de grond een streep met daarachter een kruis en een smiley. Als ze een schat hoorde die bij haar klopte, sprong ze naar de smiley. Herkende ze zichzelf er niet in, sprong ze naar het kruis (naar idee van Kindercoachpraktijk PINK). Natuurlijk koos ik de schatkaarten met zorg; voor-een-kleuter-bevattelijke woorden en genoeg variatie. Dus niet slim én knap. Want dat is voor een kleuter ongeveer hetzelfde. No need to say dat de stapel bij de smiley behoorlijk opliep ; )
Lekker verspreid door het vertrek legden we de briefjes met haar naam, die van haar papa en die van haar mama. De schatkaarten van haar stapel verdeelden we over de 3 gezinsleden. Ze racete door de ruimte en maakte heerlijk heftige slidings. De schatkaartjes waren verdeeld. Tijd om te zitten.
Voor elk gezinslid koos ze uiteindelijk 3 schatkaarten die we op tafel neerlegden. En we speelden zo het spel op de ‘normale’ manier verder. Zonder papa, maar met zijn briefje. Dus eigenlijk deed hij ook mee.
Na een uur namen we afscheid. In de auto vroeg ze wanneer ze weer terug mocht. En ’s avonds werd alles in geuren en kleuren uit de doeken gedaan bij opa en oma. Dus ja, het kan.