Lief zijn ze, achtstegroepers. Soms al aan het puberen, uitproberen, ontdekken. Allemaal schatten van kinderen. Maar kennen ze hun eigen schatten? Hun eigenschappen en kwaliteiten? En die van hun medeleerlingen? Samen met twee andere coaches, Annette Barel en Anja van der Hoek, heb ik met een groep 8 het Schatgraversspel in de klas gespeeld.

De kinderen gooiden zich vol overgave in het spel. Waren vaak nog enthousiaster om elkaars talenten te benoemen dan die van zichzelf. Hadden daarover mooie en eerlijke gesprekjes met elkaar. En kwamen na een uurtje spelen allemaal tot een passend rijtje met schatten, zowel in hun eigen ogen als in die van hun medespelers.

Schatgraven is 1 ding, maar verankeren een ander. In de klas hangen nu 28 door Annette gemaakte schatkaarten (zie foto) waarop de kinderen hun schatten konden schrijven. De juf heeft er de week erna meteen op teruggegrepen. Een jongetje die klassedienst had ruimde vrijwillig meer op dan van hem werd gevraagd. “Staat behulpzaamheid bij jouw schatten?” vroeg de juf. Dat bleek niet het geval te zijn. Waarop de juf aangaf dat ze die schat toch echt ook bij hem zag. Het jongetje zag je groeien van trots. Hij bloosde een beetje en ging snel door met vegen. Resultaat: een blij kind dat er weer een schat bij had – en daar ook meer naar ging handelen.

Voor een maximaal effect lieten we de kinderen na het spelen een fantasiedier knutselen dat hun gevonden eigenschappen had. Daarvoor kregen ze tijdschriften waaruit ze mochten scheuren. Bewust niet knippen, omdat scheuren een nog groter beroep doet op hun creativiteit.We hebben hele creatieve fantasiedieren gezien, van een blauwe giraf met flexibele benen tot een gebloemde schildpad. Ik had tijdens het knutselen een gesprekje met een meisje over haar dier, en ze vertelde dat ze het een hele moeilijke opdracht vond. Ze vond scheuren namelijk echt helemaal niet leuk. Ze wilde veel liever knippen, zodat ze een netter kunstwerk kon afleveren. Ik zag het aan haar: ze was gespannen, alsof het haar veel moeite kostte, en ze keek een beetje treurig. Ik vroeg haar wat haar schatten waren. Twee ervan waren flexibel en fantasie. “Die heb je toch maar mooi in kunnen zetten”, zei ik tegen haar. Terwijl ze erover nadacht zag ik haar schouders ontspannen en haar blik opener worden. Je kon aan haar zien dat ze trots werd op haar schatten. .” Ja, dat is zo”, zei ze tegelijkertijd verbaasd en blij. En wat mij betreft mocht doorzettingsvermogen ook op haar schatkaart als schat numer 6!

Na het knutselen hebben we samen met de kinderen geëvalueerd wat ze van de ochtend vonden. Wij waren onder de indruk van de manier waarop diverse kinderen dat onder woorden konden brengen, en van de positieve sfeer die er in de klas hing tijdens het spelen van het spel en het knutselen.

Kortom: het was voor de leerlingen, voor de juf en voor ons een leerzame ochtend met schatten van kinderen!

Dit bericht is geschreven door Babs. Babs is moeder van een zoon en een dochter, coach en verhalenvinder, en vooral ook zichzelf. Ze helpt graag mensen in contact met zichzelf te komen door de rode draad in hun verhaal te vinden. Babs is een grote fan van het Schatgraversspel. Ze is te volgen via www.verhalenvinder.com, Facebook en Twitter.

De kinderen komen ’s morgens binnen en een goede lezer merkt op dat op het programma ‘schatgraven ‘ staat. Ze vraagt zachtjes aan een vriendin wat dat is en langzaamaan beginnen meer kinderen het zich af te vragen…. Ik laat ze even filosoferen en met een geheimzinnige, ‘ik zeg nog niks’-blik gaan we aan het werk. Af en toe zeg ik ‘ oeh vanmiddag schatgraven !!’  De kinderen kijken me steeds verwonderd aan. ‘Jullie hebben het al eens gedaan en jullie vonden het zooo leuk tralalala!’ dans ik door de klas…

En dan gebeurt het opeens…

Joep begint uit het niets, sputterend van energie ;’ Ja, ik weet het! Dat is met dat voelen en praten en die die die kaartjes!’ en hij gebruikt zijn hele lichaam erbij. Ik pak mijn tas en haal heel geheimzinnig en theatraal het doosje uit mijn tas. ‘Jaaaaa die!!’ Ik stuiter mee en we gaan snel op de grond zitten.

Vandaag gaan we de karweikaarten ontdekken. Ik laat de verschillende kleuren zien en maak een waaier van een x-aantal kaartjes.

Julie trekt de kaart ‘noem een schat van jezelf en vertel wanneer je die straks het eerst gaat gebruiken.’ Ze vertelt dat ze een goede uitvinder is. (Ik vraag me op dat moment serieus af of ze de vraag begrepen heeft..) maar dan vertelt ze; ‘Als we straks naar gym lopen pluk ik een grasspriet en die ga ik dan thuis onder mijn microscoop leggen om te kijken hoe dat er van dichtbij uitziet. En daar leer ik dan weer van.’

‘Waar kun je je ademhaling voelen?’

Ik vraag of ze het kunnen aanwijzen. Je neus, je mond, je keel, (zelfs in je tenen blijkt), je borst en dan legt er 1 meisje haar hand op haar buik. We oefenen meteen met hoge en lage ademhaling. Waar voel je m als je nerneus bent? En als je rustig bent? Meteen worden er tips uitgewisseld mocht je gespannen zijn.. ’s Middags bij gym heeft Marlies pijn en is ontroostbaar. We doen meteen de buikoefening et voilà!

‘Doen alsof je een citroen eet’, is hilarisch!!! Wat een lol.

‘Noem van de speler die links van je zit iets goeds wat hij pas nog heeft gedaan.’

Lisa trekt het kaartje en is heel lang stil, maar dat mag. Ik kijk haar bemoedigend aan en dan zegt ze; ‘Ze heeft me vanmorgen geholpen met de letters die ik moeilijk vindt.’ Carla straalt en mijn hart maakt een sprongetje. Mooi moment om te vragen hoe dit voelt voor gever én ontvanger…

‘Noem iets wat je graag zou willen horen’.

Katy vertelt hoe fijn ze het vindt als haar moeder ’s avonds in bed nog even komt vertellen dat ze zo nog een kusje komt brengen. Laurie heeft een zacht knuffelkonijntje die een heel mooi muziekje speelt als je aan haar staartje trekt. Ze wordt daar heel blij en rustig van..

‘Noem iets wat je graag zou willen voelen.’

‘Een slang!’ zegt Ivo zelfverzekerd.

Marlies heeft een ander verrassend antwoord. ‘Rust, want dat vind ik fijn.’

Ik vertel dat ik geniet van het gevoel liefde..  Als mijn kindjes zeggen dat ik de liefste moeder van de wereld ben en als ik de sleutel in het slot hoor en ik weet dat mijn lieve Giedo thuiskomt dan voel ik zoveel liefde!! ‘Getsie!’ zegt Marlies. ‘Dan ben je verliefd.’ Vervolgens ontstaat er een mooi gesprek over liefde. Mijn liefde voor Giedo, mijn liefde voor mijn kindjes én mijn liefde voor hun! Dat ik heel blij word als ik naar school ga en dat ik dan heel veel liefde voel maar niet verliefd ben.

Uiteindelijk komt Julie met de samenvatting . ‘Je hebt gewoon twee soorten houden-van. Op ééntje kun je maar verliefd zijn en van de rest kun je houden!’

Amen…

De kop is eraf…

Drie weken geleden startte ik met mijn nieuwe groep. Een groepje met 19 lieve kindjes. Het is een groep 3. We hebben 3 kleuterklassen dus uit 3 groepen is een nieuwe groep gevormd. Ze kennen elkaar allemaal van gezicht, maar kennen ze elkaars talenten, elkaars schatten?? Hoogste tijd voor de introductie van de Schatgravers!

Ik had de kinderen in 3 groepen gezet. De oude kleutergroepen zeg maar. Want deze kinderen kenden elkaar immers al wel goed. Ik liet de kinderen een kaartje trekken en vervolgens mocht het kind aangeven bij wie die paste uit zijn/haar oude kleutergroepje en waarom! Ik had niet verwacht dat het zo bijzonder zou worden…

Het eerste kaartje was ‘eerlijk’. ‘Die past bij mijn vriend Daan want hij is mijn beste vriend en vrienden zijn eerlijk tegen elkaar!’

Rustig. ‘Mijn vriend is rustig. Wij kunnen rustig spelen.’ Dit was duidelijk een gevalletje ‘welke schat het ook is, ik noem de naam van mijn vriend’ wat ook mooi is maar opeens zag ik een vinger omhoog gaan van een heel lief, stil meisje en ze zei heel zachtjes ‘ ik ben ook heel rustig.’ Prachtig! Ze konden de kaart delen.

Slim. Giedo denkt diep na terwijl hij het kaartje bekijkt en roept opeens ‘Vic, want hij weet heel veel. Hij zei net nog dat als je met je vuist hard op je borst slaat, je dood gaat.’ Vic ziet mijn enigzins verwarde blik en stelt mij gerust. ‘Ja, als je echt heel hard je vuist hier krijgt dan klapt je long naar binnen en dat is heel gevaarlijk en dan kan je dood gaan.’ Oke Vic, the card is all yours!

Zeggen wat ik moeilijk vind. Eef kijkt rond en kijkt meteen Katy aan. ‘Katy vindt de letters leren soms moeilijk en dan vraagt ze hulp aan juf.’

Oplossingen bedenken. De kinderen van de oude groep blauw wijzen unaniem naar Johan. Ze roepen allemaal door elkaar. ‘Hij heeft in groep blauw heel veel klusjes voor juf gedaan en heel veel dingen gemaakt dat stuk was.’ Mijn eigen Bob de Bouwer in de klas!

Dingen onthouden. Deze was heel grappig. Ik had net die morgen een vergeetmomentje gehad. Ik wist niet meer op welke bladzijde ik in mijn boek was gebleven. Siem zei toen heel zachtjes ‘bladzijde 30 was je vorige week juf.’ En dat klopte als een bus. Toen we het kaartje trokken ‘dingen onthouden’ was ik alweer vergeten wie er die ochtend mij zo goed had geholpen! (Ieder zn talenten…) dus vroeg ik wie dat was. Heel voorzichtig ging het trotse vingertje van Siem omhoog. Dit kaartje had geen uitleg meer nodig.

Het laatste kaartje was ‘lief’ en ik vroeg wie er lief was. 18 vingers gingen omhoog. Daan keek wat verward. ‘Daan ben jij lief?’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. Ik vroeg de klas wie vond dat Daan lief was. Alle vingers gingen meteen de lucht in. Er kwam een big smile op Daan zijn gezicht en ook zijn vinger ging toen omhoog….

Even de balans opmaken:

• Ik heb iemand die mij helpt met mijn vergeetachtigheid.
• Iemand die mijn klas opknapt en dingen in elkaar zet.
• Een slimpie vos, eerlijke kinderen, kinderen die hulp vragen én ze zijn allemaal lief..

Dit wordt een fantastisch jaar! Appeltje eitje. Deze blog is geschreven door onze gastblogger Marleen. Marleen is moeder, van drie prachtige kinderen, getrouwd met haar liefste en juf op de Prinses Beatrixschool in Heemstede. Maar het allerbelangrijkst voor Marleen is dat zij zoveel mogelijk vanuit liefde leeft. Ook gastblogger worden? Al gastbloggend kun jij anderen inspireren met jouw verhaal, spelsuggestie en/of foto. Schrijf je graag? Vang je graag momenten met potlood of stift? Of kijk je de hele dag zoekend rond naar fotomomentjes? Dan zijn wij op zoek naar jou! Kijk hier voor meer info.